- GRATIANUS
- I.GRATIANUSMonachus Bononiensis, Petri Lombardi Sententiarum magistri frater, decreta Pontificum Rom. in unum volumen primus congessit, iuris Canonici conditor, circa A. C. 1189. Vide Gerh. von Mastricht Hist. Iur. Eccl. n. 294. et seqq.II.GRATIANUSValentiniani I. Caesaris ex Severa fil. qui patri simul et Valenti patruo in Imper. successit, A. C. 375. ingenio, facundiâ, modestiâ, castitate, fortitudine, zelo contra haereticos, Priscillianistas inprimis et Arianos, inclitus. Theodosio in consortium Imperii ascito, Ausonium Consulem fecit. Vide infra. Bello contra Ghtos, et Alemannos, Galliam vastantes, felix: Pontificatus summi Ethnicorum dignitatem, ab Antecessoribus hactenus per Rationem status retentam, constanter recusavit. Tandem a Maximo quodam suo belli duce per insidias in Galliis interfectus, A. C. 383. Praeceptorem habuit in literis Auson. Burdigalensem, quem tandem ad Consularem dignitatem Romae perduxit. Aur. Victor. de V. Ill. Amm. Marcell. l. 27. c. 6. et seqq. Marcellin. in Chron. Hier. Ep. 3. Ambros. de Obitu valentis, et in Ps. 61. Ruffin. l. 2. Sozom. l. 6. Zosim. l. 4. Auson. in grat. act. pro Cos.III.GRATIANUSVide Tatius. it. Thomas.IV.GRATIANUSpater Valentiniani, robore corporis praepollens. Vide Aurel. Victor. in Valentin. Item, fil. Theodosii Mag. in iuventute denati. Item, a Legionibus rom. in M. Britannia, contra Honorium, Imp. dictus, mense post 4. ab iisdem occisus, electo Constantino Tyranno. Zosim. et Sozomen l. 6.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.